Tom Sherbourne (Michael Fassbender), 1. Dünya Savaşı'nda geçirdiği acı dolu dört yıldan sonra Avustralya'ya döner ve kıyıdan yarım gün uzaklıktaki Janus Kayası’ndaki deniz fenerinde bakıcı olarak çalışmaya başlar. Genç, güzel, cesur ve sevgi dolu karısı Isabel’le (Alicia Vikander) evlilikleri ikisinin de kafasındaki gürültüyü susturup yıldızlar, dalgalar ve rüzgârın sesinden başka hiçbir şeyin olmadığı iki kişilik dünyalarında huzur bulmalarını sağlar. Bir gün, üç yılın ve üç düşüğün ardından, karısı bir bebeğin ağlamalarını duyar. Dalgalar, içinde genç bir adamın cesedi ile birkaç aylık bir bebeğin olduğu bir tekne getirmiştir onlara. Çocuk özlemiyle dolu Isabel dualarının Tanrı tarafından kabul edildiğini düşünür. Yüreklerinin sesini dinleyip bebeği sahiplenmeye ve bundan kimseye bahsetmemeye karar verirler. Yıllar sonra gerçekler ortaya çıkmaya başlayınca aldıkları kararın hiç beklemedikleri sonuçları olduğunu anlarlar.
Öncelikle gerçekten başarılı bir dram filmi. Sırf ağlatmak üzerine kurulu, duygu sömürüsünün dibine vuran yapımlardan değil. Bu dramın gerçek olabileceği fikri, sizi filmin içine alıyor. Güzel bir evlilik güzel bir aşk asla cıvık değil. Mutlu yaşama isteği ama hayatın mutlulukla beraber getirdiği keder. Hikaye bunlarla çevrili. Zaten dönem filmi olduğu için sanki her şey daha anlamlı, daha mütevazi, daha gerçek geliyor.
İkinci Dünya Savaşı sonrasını anlattığı için sandalda ölen Alman baba üzerinden hafif, savaş sonrası genel toplum davranışına da değiniyor. Ama Alman babayla empati kurduğunuz söylenemez. Hikaye ana aile üzerine kurulu ve diğer aileye pek bulaşmayalım aynı aşk hikayesini tekrar izlettirmeyelim diye ucundan dokunulmuş bence. Doğru karar diye düşünüyorum yoksa hem sıkabilir hem de akışkanlığı bozabilirdi. Sonuçta hikaye tek bir aile ekseninde dönüyor.
Deniz fenerinin olduğu adayı daha iyi görebilirdik. Ev nerde, tepe nerde, deniz feneri nerde daha iyi gösterilebilirdi geniş açılarla. Biraz doğaya girebilirdik bence. Film; sanat yapıyoruz, dönem anlatıyoruz bahanesine sığınıp asla sıkıcı değil. Sakin ama akıcı ilerliyor. Ayrıca Isabel rolünde Alicia Vikander hiç beklemediğim kadar iyi bir oyunculuk çıkarıyor. Tomb Raider'da oynadığı için mi bilmiyorum ama pek öyle aman aman bir performans beklemiyordum kendisinden fakat gayet başarılı. Tom rolündeki Michael Fassbender ise hep benzer karakterleri canlandırıyor gibi geldiğinden çok öyle oyunculuğu parlamadı bana. Minik kıza ise helal olsun, hem zaten tatlı diye ağzını yumasınız geliyor hem de gayet doğal, sırıtmadan oynuyor. Bravo gerçekten. Finali ise tahmin etmek güç değil ama gayet yerinde, duygu bırakıcı bir final. Sonuç itibariyle bence film hak ettiği değeri görmemiş maalesef. Oscar adaylıkları varmış 4 tane ama birkaç ödül falan alabilirmiş.
Yorum yazmak için giriş yapın